متن شعر از شاعر بلوچ باسد هوت بنام هیال ءِ میتگ
متن شعر
هیال ءِ میتگ
دلوں گوش ایت گِسر بہ کپ
چہ اِے جهان ءِ مُچّی ءَ
اِے دروگیں دروشم ءَ وت ءَ
جتا بہ کن ءُ سر بہ گر
وتی هیال ءِ میتگ ءَ
بہ سند وت ءَ چہ گاری ءَ
چہ اِے شپ ءِ تهاری ءَ
اِے گَم جتیں ھُماری ءَ
یلہ بہ دئے بہ کن وتی
هیال ءِ سرمچاری ءَ
منی هیال ءِ میتگ ءَ
وپا ءِ کاڑ سَمبھ اَنت
زبادی نود شَنزَگ اَنت
دلانی چاڑ سَمبَھ اَنت
منی تہ ءَ یک شوانگے
هَمُک سباه ءَ دَرکپ اِیت
گوں با وپائیں مُکّی ءَ
گوں تُن پروشیں چاگل ءَ
گوں چُنڈے نان ءَ سُھرو ءِ
مُهیم ءِ توشگ ءَ وتی ماں گرَنچ دنت ءُ سرگر ایت
سَپائیں شال ءِ دامن ءَ
گوں میش ءُ بُزگلاں وتی
گَٹور ءُ تروشتناں وتی
گِتاچ ءُ تُهمی پاچِناں
ماں جنگل ءَ رَهادَگ اِنت
کهیری سبزیں ساهگے َ رس ایت ءُ گرمے سارت کنت
چو مهروانیں رُمبے ءَ رَمَگ کش ءَ دوار بیت
شپانک هاک ءِ دامن ءَ گوں دلوتاں هوار بیت
ناں هست پگر ءُ وسوسے
ناں هست دوریں ترانگے
ناں دلتپرکهیں گَمے
مدام چاڑ ءُ شاده اِنت
وت اِنت ءُ بس وتی رَمَگ
دمانے نند ایت پاد کیت
ٹال کنت بَزیں چِشے
رمگ هوں رُمب ءُ ریچ بیت
گتاچ ءُ پاچن ءُ گٹور وراَنت سبزیں نار ءُ پُل
شپانک گُٹّے آپ وارت
چہ بَرپ بَندیں چاگل ءَ ءُ سارت کنت وتی دل ءَ
هما کهیر ءِ ساهگ، پُرانے یے جَلان کنت
سَپائیں تاس ءَ ایر کنت، دوگیں شیری مان کنت
شپانک ءِ باتن ءَ گوش ئے کہ وشّے یے بَلان کنت
نہ کنت اِے زند ءِ وشّی ءَ
جهان ءِ وشّیاں بدل
ابید شوانگ ءَ نہ زانت کسّے نان ءِ اِزّت ءَ
نہ زانت تام ءَ وَردِن ءُ پُرانیانی لزّت ءَ
تلائیں روچ، لَهم لَهم، گُباراں ایر روان بیت
بُزاں کہ وهد ءِ دیگر ءَ، شپانک هم اِنان بیت
گوں دست ءِ مُکّی ءَ وتی، پَساناں سر دیان بیت
دیم پہ هَلک ءِ منزل ءَ، رمگ سرگران بیت
رس ایت پیشی بُنجل ءَ ءُ ایر کنت چاگل ءَ
رَمَگ رس ایت منزل ءَ
شَنِک کروداں ترانج کناں پہ زگریں شیر ءَ درکپ اَنت
چہ واڑ ءَ دیم پہ مادراں
مِچ اَنت شیر ءَ زَگرگیں
تَچ انت واڑ ءِ کِر گور ءَ
شپانک شاد ءُ شاده اِنت
رمگ گْوَمے دوار بیت
دلی گوں شوانگ ءِ دل ءَ پہ ایمنی کرار بیت
منی هیال ءِ میتگ ءَ کہ جمبرے شَمورَگ اِنت
من زاناں هور ءُ هار بیت
ماں کوهسراں رُد ایت، چَمَن سبز هر ڈگار بیت
هالکو پَتار بیت
ماں بیٹاں شِمش در رِچ ایت، پُل بیت بهار بیت
منی هیال ءِ میتگ ءَ
وپا ءِ کاڑ سمبھ اَنت
دلانی چاڑ سمبھ اَنت
منی تہ ءَ یک شوانگے همُک سباه ءَ درکپ ایت
باسد هوت